Saxifraga Stolonifera

Met deze plant heb ik vanaf dag 1 al ruzie. Hij liet bijna gelijk z'n blaadjes slap hangen en dat is eigenlijk niet meer goedgekomen.

De plant had mijn hart gestolen met z'n driekleurige blaadjes: groen, wit en roze. Hij doet me qua groei denken aan het kindje-op-moeders-schoot. En daarmee wist ik dat ik aan een uitdaging begon.

De eerste dag heb ik gelijk een van de drie naar beneden hangende stekjes eraf gehaald en in het water gezet zodat het hopelijk goed kan gaan wortelen.
De plant zelf heb ik eerst in een grotere pot gezet zodat hij verder kan groeien maar dat doet dit lieverdje dus niet.

Heeft de plant te weinig water misschien? De pot voelt zwaar aan van het water dus dat kan bijna niet. Wel kan het zijn dat ik op de verkeerde manier water heb gegeven. Ik goot het water op de plant en wellicht is dat funest geweest. Sommige planten moet je zelf laten drinken zoals bijvoorbeeld de hortensia. Even water in een bakje,  plant erin en na tien minuten kan de plant weer naar z'n plekje.
Teveel zon dan?
De eerste dag misschien maar daarna echt niet meer.

Nu na een paar weken kijk ik nog eens naar het stekje in het flesje water: het staat in de zon en krijgt genoeg water. In mij rijst een reddingsplan voor deze plant: ik haal de grond en de dorre blaadjes eraf en zet de plant in een vaasje water. Stiekem droom ik van een decoratieve aanwinst voor mijn vensterbank. 

De droom komt niet uit. Het lieve plantje heeft verbazingwekkend weinig worteltjes. Om te huilen zo weinig. Een nachtmerrie wil ik het niet noemen want er zijn nog groeikernen. Maar mijn ruzie met deze plant is zeker nog niet beslecht. 

Plant in pot met dorre blaadjes...

Het wortelgestel

Groeikernen zijn nog wel te zien.

Overblijfsel na verwijderen van dorre blaadjes.

Gedegradeerd naar een Olvarit potje met water.

Het stekje van 2 weken oud ziet er gezonder uit.....