Tradescantia Zebrina

Stekjes van de Tradescantia Zebrina

Met zoveel stekjes voel ik me bijna een kweker. Het doet me denken aan zakken vol hortensiastekjes die ik vroeger in de kas van mijn vader mocht poten. Heerlijk werk was dat. 

Het leuke van stekken is dat het bij sommige planten noodzakelijk is: de ranken werden van deze plant te lang en dan is snoeien toch echt nodig. Bruikbaar plantmateriaal weggooien, nee, dat doet Tine niet. 

Overigens moest ik laatst wel stekken weggooien van het broertje of zusje van deze plant. De stekken waren goed aangeslagen maar er zat helaas luis in. Tegen luis spuiten is mogelijk, maar ik houd er niet van. Meestal is het lastig om de luis eronder te krijgen en waarschijnlijk is het milieuvriendelijker om het plantmateriaal weg te gooien dan om bestrijdingsmiddel te gebruiken. Al wil ik niet zeggen dat de bestrijdingsmiddel die wij in de winkel kopen, heel schadelijk is voor het millieu maar keuzes moet je hierin wel maken. 

Gelukkig is deze plant niet geplaagd door de luizen en kan ik aan de slag met het snoeien van de plant. Omdat dat veel stekjes oplevert, en mijn ruimte niet onbeperkt is, kies ik voor de kopstekjes. Een aantal stekjes laat ik in het water wortelen en een aantal stekjes laat ik buiten in een potje met grond wortelen / groeien. De kans op luis is volgens mij wel groter buiten maar ik wil eens kijken of het mogelijk is om deze stekjes buiten te laten opgroeien. Voor de verandering heb ik mijn potje stekpoeder weer eens gepakt en de stekjes daarin 'gedoopt' voordat ze de grond ingingen. 

Mijn uitdaging met deze plant is dat ik de ranken minder lang wil hebben. Ik heb te lange stukken steel naar mijn zin. Als je de plant in de winkel ziet, is de plant lekker compact: je ziet veel blaadjes maar bijna geen steel. Snoeien is natuurlijk een optie maar het is niet de bedoeling dat de uitlopers die door het snoeien gaan groeien, ook weer lange ranken worden. Genoeg te doen en... wordt vervolgd!

de moederplant